Бугун гигант компаниялар ажабтовур смартфонларини кўз-кўз қилмоқда. Лекин уларнинг ўчмасдан ишлаш муддати бир кунга зўрға етишини ҳисобга олганда қувватлагич нақадар муҳимлиги исботга муҳтож эмас.

Ушбу долзарб қурилманинг тарихи 1940 йилларга бориб тақалади. Унга полициячилар радиотелефонларини қувватлантириш учун эҳтиёж сезганлар. Чунки автомобил аккумуляторидан қувватланган радиотелефон атиги 6 та қўнғироқни қабул қилишга етарди, холос.

1973 йили "Motorola" телефони учун қувватлагич ихтиро қилинди. У тўлиқ қувватлангандан кейин 30-40 дақиқали телефон сўзлашувига етиб берар эди. Ўчган телефонни қайта қувватлантириш 10 соат вақт талаб этган.  

Телефоннинг қорнини тез тўйдирувчи қувватлагичлар 37 йил аввал пайдо бўлган. "DynaTAC 8000X" қувватлагичлари нисбатан қисқа соатларда телефонни ўзига келтирган. Бу ихтиро ҳам "Motorola"га тегишли.

1990 йилдан эътиборан компаниялар телефондаги батареяларни такомиллаштиришни бошлади, янгича ва замонавий батареяларнинг, табиийки, қувватланиш вақти ҳам қисқарди ва чидамлилиги ошди. Бу пайт турли компаниялар (Motorola,  Samsung,  Nokia) ўз қувватлагичлари билан мусобақа ўйнадилар.

Ўшанда бир қувватлагич фақат ўзига мансуб аппаратгагина тушган. Яъни, бир компаниянинг қувватлагичи рақобатчи телефоннинг қорнини тўйдирмаган. Қувватлагични йўқотиб қўйган одам ўчиқ телефонини ёқолмай роса хуноб бўлишини тасаввур қилинг.

2000 йилга келибгина қувватлагичлар универсаллаша бошлади ва фойдаланувчиларда бошқа компания аппаратини ишлатувчи дўстидан қувватлагични насияга олиш имкони туғилди. Бундан фақат мижозларнинг манфаати кўзланмаган. Бузилган, синган ва эски қувватлагичларни утилизация қилиш жараёни муаммо туғдиргани учун бу мосламанинг яроқлилигини ошириш эҳтиёжи туғилган эди.